പൊന്‍കുരിശ്

"മുത്തപ്പാ കാത്തോണേ", മുത്തപ്പന്‍റെ രൂപത്തിനു മുമ്പില്‍ നിന്നു വര്‍ഗ്ഗീസ് ചേട്ടന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പഴക്കമുള്ള ഗീവര്‍ഗ്ഗീസ് പുണ്യാളന്‍റെ നാമധേയത്തിലുള്ള കപ്രാശേരി പള്ളി. കപ്രാശേരി ടൌണിന്‍റെ നെടുംതൂണാണ് ആ പള്ളിയും അവിടുത്തെ മുത്തപ്പനും. ധാരാളം അത്ഭുത പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ അവിടെ നടക്കുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഓരോ ബസുകള്‍ പോകുമ്പോഴും നൂറു കണക്കിനു രൂപ അവിടുത്തെ ഭണ്ടാരത്തില്‍ വീഴാറുണ്ട്. പണ്ടു കാലത്ത് ചാത്തന്‍ സേവ നടത്തുന്ന അനേകം കുടുംബങ്ങള്‍ കപ്രശേരിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും, കൊച്ചിയില്‍ നിന്നു വന്ന കപ്പൂച്ചിന്‍ അച്ഛന്മാര്‍ അവയെ തച്ചുടച്ചു പള്ളി സ്ഥാപിച്ചെന്നും ഒരു കേട്ടു കേള്‍വിയുണ്ട്. പള്ളിയുടെ അള്‍ത്താരയില്‍ പുരാതനമായൊരു മുത്തപ്പന്‍റെ പ്രതിമ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. പള്ളി പുതുക്കിപണിയുന്ന സമയത്ത് അതു അവിടെ നിന്നു മാറ്റുവാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിനു സാധിച്ചില്ലെന്നുള്ളത് മറ്റൊരു ജന സംസാരം. ഇങ്ങനെ ശരിയോ, തെറ്റോ ആയ ആയിരക്കണക്കിന് സംസാരങ്ങളും, വിശ്വാസങ്ങളും പള്ളിയെ ചുറ്റി പറ്റി നില്‍ക്കുന്നു.  പള്ളിയിലെ ഏപ്രില്‍ മാസത്തെ തിരുനാള്‍ അതി പ്രശസ്തമാണ്. അന്നു മാത്രം നിലവറയില്‍ നിന്നു പുറത്തെടുക്കുന്ന ഒരു പോന്‍കുരിശുണ്ട് പള്ളിയില്‍. അത് കാണുവാനും വന്ദിക്കുവാനും അന്യമതസ്ഥരായ ആളുകള്‍ പോലും എത്തിച്ചേരാറുണ്ട്. വര്‍ഗ്ഗീസു ചേട്ടനെ പോലെ ആയിരക്കണക്കിന് കപ്രാശ്ശേരി നിവാസികളുടെ സംരക്ഷകനാണ് മുത്തപ്പന്‍. സമയം സന്ധ്യയായി. പള്ളിയുടെ നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പഴക്കമുള്ള മണിയില്‍ നിന്നും സന്ധ്യാപ്രാര്‍ത്ഥനക്കുള്ള നാദങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു.

തകര, പാട്ട ഇവയാണ് ഗൊപിയുടെ ജീവിതം. സാമാന്യം കുഴപ്പമില്ലാത്ത നിലയില്‍ കപ്രാശേരിയില്‍ ജീവിച്ചു പോരുന്നു. പകല്‍ അനേകം ദേശങ്ങള്‍ അലഞ്ഞു പാട്ട പെറുക്കി കൊണ്ട് വരും. അതു സ്വന്തം ഗോഡൌണില്‍ സൂക്ഷിക്കും. വില ഉയരുമ്പോള്‍ തകര ഗോപിക്ക് പൊന്നാണ്. നല്ല പോലെ അധ്വാനിച്ചു കുടുംബം പുലര്‍ത്തുന്നവന്‍ എന്നതാണ് വാര്‍ഡ്‌ മെമ്പര്‍ ടോമിച്ചായന്‍റെ അഭിപ്രായം. എന്നാല്‍ തകര വില്പന കൊണ്ട് എങ്ങനെ ഒരാള്‍ക്ക്‌ കുഴപ്പമില്ലാത്ത നിലയില്‍ ജീവിക്കാനാകുമെന്നും, അയാള്‍ക്ക്‌ കൊച്ചിയില്‍ മയക്കു മരുന്നു വില്‍പനയുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്നും, അസൂയ പൂണ്ടവര്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. കാര്യങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയായാലും അയാളെ പറ്റി ഒരു പരാതി പോലും കപ്രാശ്ശേരി പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാല്‍ മാലോകര്‍, എന്തിനു സ്വന്തം പത്നി പോലും അറിയാത്ത ഒരു ജോലി കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു ഗോപിക്ക്, വിഗ്രഹ മോഷണം. വിഗ്രഹം കടത്തുന്ന അന്തര്‍ദേശീയ ശ്രംഖലയിലെ കേരളത്തിലെ ഒരു കൊച്ചു കണ്ണിയാണ് ഗോപി. കലൂരിലെ പഞ്ച ലോഹ വിഗ്രഹ മോഷണമടക്കം അനേകം മോഷണങ്ങളില്‍ ഇയാള്‍ക്ക് പങ്കുണ്ട്. ഇയാള്‍ ഒരു മോഷ്ടാവല്ല. മോഷ്ടാക്കളുടെ വഴികാട്ടിയാണ്. പ്രഗല്‍ഭരായ വിഗ്രഹ മോഷ്ടാക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഇയാള്‍ അമ്പലം അല്ലെങ്കില്‍ പള്ളി ഇവയുടെയൊക്കെ ചുറ്റുപാടുകള്‍ മനസ്സിലാക്കി വയ്ക്കുകയും, വിശദമായ മാസ്റ്റര്‍ പ്ലാന്‍ തയാറാക്കാന്‍ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇതിനു അയാള്‍ക്ക്‌ നല്ലൊരു തുക പ്രതിഫലമായി ലഭിച്ചിരുന്നു.

കപ്രാശ്ശേരി പള്ളിയിലെ പോന്‍കുരിശിനെ പറ്റിയുള്ള വിവരം ഇതിനിടയില്‍ വിഗ്രഹ മോഷണ സംഘത്തിനു ലഭിച്ചു. നാട്ടുകാരന്‍ എന്ന നിലയില്‍, അതിനുള്ള മുന്നൊരുക്കങ്ങള്‍ നടത്തുക എന്ന ജോലിയും, മോഷ്ടിക്കുക എന്ന ജോലിയും ഗോപിയില്‍ വന്നു ചേര്‍ന്നു. വെള്ളിടി പോലെയാണ് ഈ ആവശ്യം ഗോപിയുടെ മേല്‍ വന്നു വീണത്‌.  കപ്രാശ്ശേരിക്കാരുടെ എല്ലാമെല്ലാമാണ് ആ പൊന്‍കുരിശ്. പോരാത്തതിനു, മുത്തപ്പനെ ഗോപിക്ക് ഭയവുമായിരുന്നു. അതിനു പകരമായി, മോഷണ മുതലിന്‍റെ പകുതി എന്ന ആരും മയങ്ങുന്ന ഒരു വാഗ്ദാനമാണ് സംഘങ്ങള്‍ ഗോപിക്കു നല്‍കിയത്. രത്നങ്ങള്‍ പതിച്ച പോന്‍കുരിശാണ്. വില രണ്ടു മൂന്നു കോടിയെങ്കിലും പോകുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്. സംഘാങ്ങളുടെ വക ഭീഷണി കൂടിയായപ്പോള്‍ ഗോപിയുടെ മനസ്സു മാറി തുടങ്ങി. വിശ്വാസവും, യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും തമ്മില്‍ ഒരു വടം വലി. വിശ്വാസം പിന്നീടും വരുമെന്നും, ജീവിതം പോയാല്‍ പിന്നെ കിട്ടിലെന്നുമുള്ള ഒരു തോന്നലില്‍ ഗോപി ആ ഉദ്യമത്തിന് സമ്മതിച്ചു. നവംബര്‍ മാസം തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ, തിരുനാളിന് ഇനിയും മാസങ്ങള്‍ കിടക്കുന്നു. പള്ളിയില്‍ നിന്നും സന്ധ്യാമണിയടിച്ചു.

"നാഥാ നീ കൈ കൊള്ളണേ, എന്നെ നീ കൈ കൊള്ളണേ", പള്ളിയില്‍ നൊവേന നടക്കുകയാണ്. എല്ലാ ശനിയാഴ്ചയും പുലര്‍ച്ചെ പള്ളിയില്‍ നോവേനയുണ്ടാവും. ഗോപിയും ആ നോവേനക്ക് സംബന്ധിച്ചു. അള്‍ത്താരയിലെ മുത്തപ്പന്‍റെ ആ പുരാതന പ്രതിമ തന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ കുന്തം കൊണ്ട് വരുന്നതായി തോന്നിയപ്പോള്‍ ഗോപി അള്‍ത്താരയില്‍ നോക്കുന്നതില്‍ നിന്നു പിന്‍വലിഞ്ഞു. "ഗോപീ നീ നോവേനക്കോ", ആളുകള്‍ക്കൊക്കെ ഒരു ചെറിയ അത്ഭുതമായിരുന്നു അത്. അത്ഭുതം സാവധാനം അത്ഭുതമില്ലായ്മയിലേക്ക് വഴി മാറി. ഓരോ നൊവേന കഴിയുമ്പോഴും ഗോപി മനസ്സില്‍ പദ്ധതിക്കുള്ള സ്കെച്ച് പൂര്‍ത്തിയാക്കികൊണ്ടിരുന്നു. നിലവറയിലേക്ക് കയറുക എളുപ്പമല്ല. സങ്കീര്‍ത്തിക്കുള്ളില്‍ എപ്പോഴും പൂട്ടി സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന നിലവറക്കുള്ളിലാണ് കുരിശു സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അവിടെ എത്തുന്നതിനുള്ള വഴികള്‍ ആലോചിച്ചപ്പോഴാണ് സെമിത്തേരിയുടെ അപ്പുറമുള്ള റബ്ബര്‍ തോട്ടം ഗോപിയുടെ കണ്ണില്‍ ഉടക്കിയത്. ഒരു തുരങ്കം. അതാണ്‌ അതിനുള്ള പോം വഴി. അയാള്‍ ഉറപ്പിച്ചു.

അയാള്‍ അന്നു രാത്രിയില്‍ തന്നെ തോട്ടത്തില്‍ എത്തി. സമയം പന്ത്രണ്ടായിക്കാണും. നിലാവും കുറവാണ്. രാത്രിയില്‍ ആളുകളുടെ പേടിസ്വപ്നമായ ഏകാന്തമായ ആ സെമിത്തേരി ഗോപിയെ തെല്ലും ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല. ലക്ഷ്യമായിരുന്നു അയാള്‍ക്ക്‌ പ്രധാനം. അയാള്‍ തൂമ്പ കൊണ്ട്  മണ്ണില്‍ ആദ്യത്തെ വെട്ടു വെട്ടി. ഇരുട്ടത്ത്‌ ഒരു കല്ല് തെറിച്ചു പൊങ്ങി അയാളുടെ തലയില്‍ ഇടിച്ചു താഴെ വീണു. മുറിവ് ചെറുതാണ്. അയാള്‍ കാര്യമാക്കാതെ കുഴിച്ചു തടങ്ങി. രാത്രി മൂന്നു വരെ മാത്രമാണ് അയാളുടെ കുഴിക്കല്‍. വില്‍പന സംബന്ധമായ ജോലികള്‍ക്കാണ് പോകുന്നതെന്നാണ് കുടുംബത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. സമയം മൂന്നു മണിയായി. കുഴി കാര്യമായി ആയിട്ടില്ല. കുഴിച്ചതിനു മുകളില്‍ ഒരു വലിയ കല്ലുരുട്ടി വച്ചു അയാള്‍ സ്ഥലം കാലിയാക്കി. പകല്‍ സമയം ഉറക്കവും, രാത്രി ജോലിയുമായി അയാള്‍ സമയം കഴിച്ചു. നാള്‍ക്കുനാള്‍ കുഴിയുടെ വലിപ്പം വര്‍ധിച്ചു വന്നു. ഉത്സാഹത്തില്‍ തന്നെ അയാള്‍ കുഴിക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു. അവസാനം കുഴി ഒരു സെമെന്‍റ് തറയില്‍ വന്നു മുട്ടി. അയാള്‍ മാപ്പുമായി ഒത്തു നോക്കി. അതെ, അതു നിലവറയുടെ അടിവശം തന്നെ. അന്നത്തെ കുഴിക്കല്‍ നിര്‍ത്തി മടങ്ങി. മടങ്ങുമ്പോള്‍, കല്ല് തുരങ്കത്തിന്‍റെ വാതില്‍ക്കല്‍ ഉരുട്ടി വയ്ക്കാന്‍ പ്രത്യേകം അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

ഗോപി മോഷണ സംഘാങ്ങളോട് ഒരു വ്യാജ പൊന്‍കുരിശു ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതു കിട്ടുവാന്‍ ഒരാഴ്ചയോളം സമയവുമെടുത്തു. അയാള്‍ ഈ ഒരാഴ്ച തന്‍റെ തകര ബിസിനസ്സില്‍ മുഴുകി. നിലവറയെയും, തോട്ടത്തെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ആ തുരങ്കം അതു പോലെ തന്നെ നിലനിന്നു. സാത്താനും, ദൈവവും തമ്മിലുള്ള ഒരു പിടിവലി പോലെ. ഒടുവില്‍ ആ വ്യാജ പൊന്‍കുരിശു ഗോപിയുടെയടുക്കല്‍ വന്നെത്തി. അടുത്ത അമാവാസി ദിനം കുരിശു കടത്തുവാന്‍ അയാള്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചു. ദിവസങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി കടന്നു പോയി. അമാവാസി ദിനം അയാള്‍ വ്യാജ കുരിശു ചാക്കില്‍ പൊതിഞ്ഞു, ഒരു പാരയുമായി പള്ളി ലക്ഷ്യമാക്കി പുറപ്പെട്ടു. പറമ്പിലെ കല്ല് തള്ളി മാറ്റി, അയാള്‍ തുരങ്കത്തിന്‍റെ അകത്തു കടന്നു. പാരയുപയോഗിച്ചു നിലവറയുടെ സിമെന്‍റ് തറ പൊളിച്ചു. അയാളുടെ ടോര്‍ച്ചു വെളിച്ചത്തില്‍, നിലവറയിലെ പൊന്‍കുരിശിലെ രത്നങ്ങള്‍ മിന്നി. സാവധാനം, ആ കുരിശു ചാക്കിലാക്കി, വ്യാജ കുരിശു അവിടെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. അയാള്‍ കുരിശിലെ ക്രിസ്തുവിന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് ടോര്‍ച്ച് മിന്നിച്ചു. മുള്‍ക്കിരീടം വച്ച ആ മുഖം സങ്കട ഭാരത്താല്‍ നിറയുന്നതായി അയാള്‍ക്ക്‌ തോന്നി. അയാള്‍ ആ കുരിശു ഭദ്രമായി ചാക്കില്‍ പൊതിഞ്ഞു, അവിടെ നിന്നിറങ്ങി. തുരങ്കത്തിലൂടെ അയാള്‍ തോട്ടത്തിലെത്തി.  ആ കല്ലുരുട്ടി തുരങ്കത്തിന്‍റെ വാതില്‍ ഭദ്രമായി അടച്ചു. വാച്ചില്‍ സമയം രണ്ടര ആകുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

പുറത്തു മഴ ചാരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാള്‍ ചാക്കുമായി സൂക്ഷിച്ചു തോട്ടത്തിലൂടെ നടന്നു. ജോയിച്ചേട്ടന്‍ പള്ളിയിലെ കൈക്കാരനാണ്. വിഭാര്യനായ അയാളുടെ മക്കളും അയാളോടൊപ്പമില്ല. വാര്‍ദ്ധക്യത്തിന്‍റെ ഏകാന്തത അകറ്റുവാന്‍ വേണ്ടിയാണ് അയാള്‍ പള്ളിയുടെ കൈക്കാരന്‍ ഉദ്യോഗം ഏറ്റെടുത്തത്. പേരു കേട്ട ഒരു സത്യസന്ധന്‍. ജോയിചെട്ടന്‍റെ വീട് പള്ളിയുടെ തൊട്ടടുത്താണ്. ചേട്ടന്‍റെ വീടിനു സമീപത്തു കൂടി പോകുമ്പോള്‍, ഗോപി അവിടെ നിന്നു ബഹളം കേട്ടു. ചേട്ടന്‍ ഇത്ര രാത്രിയായിട്ടും ഉറങ്ങിയില്ലേ എന്ന വിചാരത്തില്‍ അയാള്‍ തോട്ടത്തില്‍ പതുങ്ങിയിരുന്നു. അല്‍പ സമയത്തിനകം ആ ബഹളം കെട്ടടങ്ങി. ഒറ്റക്കുള്ള ജോയി ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടില്‍ ആരാണീ അര്‍ദ്ധരാത്രിയില്‍? തലയില്‍ ചാക്കിട്ട ഒരു രൂപം, ആ മഴയത്ത് ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്നു പുറത്തേക്കു വന്നു. ഗോപി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി, ആളെ മനസ്സിലാവുന്നില്ല. തോട്ടത്തില്‍ നിന്നു ഗോപി എത്തി നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു. അല്‍പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇറങ്ങി വന്നയാള്‍  തലയില്‍ നിന്നു ആ ചാക്കെടുത്തു. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഗോപി ആളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പള്ളിയിലെ കപ്യാര്‍ സാക്ഷാല്‍ അലക്സ്‌.

വീട്ടില്‍ വന്ന ഉടനെ, കുരിശു അയാള്‍ ഭദ്രമായി അയാളുടെ ഇരുമ്പു ലോക്കറില്‍ സൂക്ഷിച്ചു. രാത്രിയിലെ കാര്യങ്ങള്‍ ആലോചിച്ച് അയാള്‍ക്ക്‌ ഉറക്കം വന്നില്ല. നേരം വെളിച്ചമായി. പള്ളിയില്‍ കൂട്ട മണി കേള്‍ക്കുന്നു. കാര്യം അത്ര പന്തിയല്ലെന്നു ഗ്രഹിച്ച ഗോപി കുരിശുമായി പുലര്‍ച്ചെ തന്നെ കപ്രാശേരിയില്‍ നിന്നു ബസ്‌ കയറി. കൊച്ചിയിലെ കച്ചവടക്കാര്‍ക്ക് സാധനം എത്തിച്ചു. അവര്‍ അതു പരിശോധിച്ച് നോക്കുവാനായി അയച്ചു. കോടികളുടെ ബിസിനെസ്സ് ആയതിനാല്‍ പരിശോധിച്ച് ശുദ്ധത ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷമേ പണം കൈ മാറാറുള്ളു. വര്‍ഷങ്ങളായി തുടരുന്ന കൊടുക്കല്‍ വാങ്ങലുകള്‍ കാരണം ഗോപിക്കും അവരെ വിശ്വാസക്കുറവില്ല. എന്നാല്‍ ഈ മേഘലയില്‍ ചതി, വഞ്ചന എന്നിവയ്ക്ക് മാപ്പില്ല. അതിനാല്‍ യഥാര്‍ത്ഥ മുതല്‍ മാത്രമേ കച്ചവടക്കാരുടെ പക്കല്‍ ആളുകള്‍ എല്‍പ്പിക്കാറുള്ളു. അയാള്‍ അന്നു കൊച്ചിയില്‍ തങ്ങി, പിറ്റേന്ന് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. വീട്ടിലെത്തി ഒരു ചായയുടെയൊപ്പം പത്രം നിവര്‍ത്തി. പ്രധാന വാര്‍ത്ത അയാളുടെ കണ്ണില്‍ പെട്ടു. "കപ്രാശ്ശേരി പള്ളിയിലെ കൈക്കാരന്‍ ജോയ്‌ നെടുമാരിക്കല്‍ ദാരുണമായി കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രിയിലാണ് സംഭവം. പള്ളിയുടെ തൊട്ടടുത്തു താമസിക്കുന്ന ജോയിയെ പുലര്‍ച്ചെ വിളിക്കുവാന്‍ പോയ കപ്യാര്‍ അലക്സാണ് മൃതദേഹം ആദ്യം കണ്ടത്. ഉടന്‍ തന്നെ അയാള്‍ കൂട്ടമണിയടിച്ചു ആളെ കൂട്ടുകയുണ്ടായി. പോലീസ് അന്വേഷണം പുരോഗമിക്കുന്നു. പോസ്റ്റ്മാര്‍ട്ടത്തിനു ശേഷം മ്രതദേഹം ബന്ധുക്കള്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തു. തലക്കു പിന്‍ഭാഗത്തേറ്റ ശക്തിയായ മര്‍ദ്ദനമാണ് മരണകാരണമെന്നാണ് കണ്ടെത്തല്‍. കേസിന്‍റെ സ്വഭാവം പരിഗണിച്ചു, അന്വേഷണത്തിനായി പ്രത്യേക ക്രൈം ബ്രാഞ്ച് സംഘത്തെ നിയമിക്കുമെന്ന് ആഭ്യന്തര മന്ത്രി പ്രസ്ഥാവിച്ചു.". വാര്‍ത്ത വായിച്ചു ഗോപി തന്‍റെ കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. അയാള്‍ ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസം വിട്ടു. കുരിശു മോഷണം പുറത്തു വരാത്തതില്‍ ആശ്വാസവും, സംഭവങ്ങളുടെ ദൃക്സാക്ഷി എന്ന നിലയിലുള്ള ഞെട്ടലും ആ ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.

കപ്രാശേരിക്കാര്‍ എല്ലാവരും ഞെട്ടലിലാണ്. പ്രായമായവരെ കൊലപ്പെടുത്തുന്ന മോഷണ സംഘങ്ങളെ ആദ്യം സംശയിച്ചെങ്കിലും, ജോയി ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഒന്നും മോഷണം പോകാത്തതിനാല്‍ അതും നിരാകരിക്കപ്പെട്ടു.  വര്‍ഷങ്ങളായി ശാന്തമായി കിടന്നിരുന്ന ഒരു ഗ്രാമം ഇപ്പോള്‍ കൊലപാതക വാര്‍ത്തകള്‍ മൂലം പത്രങ്ങളില്‍ നിറയുന്നു. അതിനാല്‍ തന്നെ ഉത്തരവാദികളെ കണ്ടെത്തണമെന്ന് നാട്ടുകാര്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധമാണ്. പഞ്ചായത്തു പ്രസിഡന്‍റ് മോഹന്‍ മാഷിന്‍റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഒരു ആക്ഷന്‍ കമ്മിറ്റി രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. വിദേശത്തു നിന്നു ജോയി ചേട്ടന്‍റെ മകന്‍ ജോണികുട്ടിയും എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. അയാളും പല വഴിക്ക് നിവേദനങ്ങള്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതിനിടയില്‍, ഗോപിക്ക് അത്യാവശ്യമായി കൊച്ചിയില്‍ എത്തുവാനുള്ള നിര്‍ദേശം ലഭിച്ചു. ഭാര്യയോട് കച്ചവടത്തില്‍ ലാഭമുണ്ടായെന്നും, പണം വാങ്ങിക്കാന്‍ കൊച്ചി വരെ പോവുകയാനെന്നുമുള്ള അറിയിപ്പോടെ അയാള്‍ പുറപ്പെട്ടു.

"ഗോപിയുടെ വീടല്ലേ?". "അതെ". "ഇതു കടവന്ത്ര പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നാണ്. ഗോപി വെട്ടേറ്റു അബോധാവസ്ഥയില്‍ മെഡിക്കല്‍ മിഷന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ ആണ്. നിങ്ങള്‍ എത്രയും വേഗം ഇവിടെ എത്തിച്ചേരണം". മറുവശത്തു ഫോണ്‍ താഴെ വീണു. കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി നളിനി കപ്രാശേരിയില്‍ നിന്നു കൊച്ചിക്ക് വണ്ടി കയറി. സഹായത്തിനു ആകെ കൂടെയുള്ളത് പത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന മകന്‍ വിഷ്ണു. ഏതെങ്കിലും മോഷണ സംഘാങ്ങളാവുമോ തന്‍റെ ഭര്‍ത്താവിനെ വെട്ടിയത്? അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജീവന് ആപത്തുണ്ടാവുമോ? ചിന്തകള്‍ കാടു കയറി തുടങ്ങി. യാത്രയിലെ പല സ്ഥലങ്ങളിലും വിഷ്ണുവിന്‍റെ വിവേക പൂര്‍ണമായ പെരുമാറ്റങ്ങളാണ് അവരെ ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിച്ചത്. മിടിക്കുന്ന ഹൃദയവുമായി അവര്‍ മകനെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു ഐ.സി.യുവിന്‍റെ പുറത്തു കാത്തു നിന്നു.

രണ്ടു ദിവസം കടന്നു പോയി. ഗോപിക്കു ബോധം വീണു. പോലീസ് ഇരച്ചെത്തി. താന്‍ പാലത്തില്‍ നിന്നു താഴെ വീണതാണെന്നും, മറ്റാര്‍ക്കും ഇതില്‍ പങ്കില്ലെന്നും അയാള്‍ മൊഴി കൊടുത്തു. പോലീസ് എത്ര നിര്‍ബന്ധിച്ചിട്ടും അയാള്‍ തന്‍റെ മൊഴിയില്‍ ഉറച്ചു നിന്നു. ഭീതി മൂലമാണ് അയാള്‍ ഇതു പറയുന്നതെന്ന നിഗമനത്തില്‍ അയാളെ ധൈര്യപ്പെടുത്താന്‍ പോലീസ് പരമാവധി ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതു വിലപ്പോയില്ല. ഒടുവില്‍ അയാള്‍ക്കില്ലാത്ത താല്പര്യം പോലീസിനും കേസില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവര്‍ അതു എഴുതി തള്ളി. ആശുപത്രിയിലെ ആഴ്ചകള്‍ നീണ്ട ചികത്സക്കു ശേഷം ഗോപി നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തി. അയാള്‍ക്ക്‌ എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്നത് നാട്ടുകാര്‍ക്കും, അതിലുപരി ഭാര്യക്ക് പോലും അജ്ഞാതമായിരുന്നു. ഉരുണ്ടു വീണതാണെന്ന വാദത്തില്‍ നിന്നു അണുവിട വ്യതിചലിക്കാന്‍ അയാള്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ല.

വ്യാജ മുതല്‍, മോഷണ കച്ചവടക്കാര്‍ക്ക് നല്‍കിയാല്‍ ഇതു തന്നെയാണ് ശിക്ഷയെന്നു ഗോപിക്ക് നന്നേ ഗ്രാഹ്യമുണ്ടായിരുന്നു. കുടുംബത്തോടുള്ള ഭയം നിമിത്തമാണ് അയാള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സംഭവിച്ചത് പോലീസിനെ അറിയിക്കാതിരുന്നത്. എന്നാലും അയാള്‍ക്ക്‌ മനസ്സിലാകാത്ത ഒരു കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു, താന്‍ കഷ്ടപ്പെട്ട് തുരങ്കമുണ്ടാക്കി പള്ളി നിലവറയില്‍ നിന്നു മോഷ്ടിച്ച പൊന്‍കുരിശു വെറും പിച്ചളയാകുന്നതെങ്ങനെ? അതിലെ രത്നങ്ങള്‍ വ്യാജമാകുന്നതെങ്ങനെ? അപ്പോള്‍ പള്ളി ഈ വര്‍ഷങ്ങളത്രയും വിശ്വാസികളെ പറ്റിക്കുകയായിരുന്നോ? അഥവാ അല്ലെങ്കില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ കുരിശു എവിടെ? അയാള്‍ക്ക്‌ ഒരു ചോദ്യത്തിന് പോലും ഉത്തരം ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. തനിക്ക് ജീവന്‍ തിരിച്ചു കിട്ടിയത് ഭാഗ്യം. അയാളെ ആകെ ഭയം ബാധിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ കൂടി താന്‍ മോഷ്ടിച്ച് കൊടുക്കുന്നത് വ്യാജമായാല്‍, ജീവന്‍ പോലും ഉണ്ടാകില്ല. എന്നാല്‍ മറ്റൊരു ജോലി ചെയ്തു എങ്ങനെ മാന്യമായി കുടുംബം പുലര്‍ത്തും. അയാള്‍ ധര്‍മ്മസങ്കടത്തില്‍ പെട്ടു.

അന്നൊരു അമാവാസിയായിരുന്നു. കട്ടിലില്‍ ശാന്തമായി കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഗോപി. മരിച്ചു പോയ അമ്മയുടെ നീണ്ട കരച്ചിലാണ് കേള്‍ക്കുന്നത്. അതെവിടെ നിന്നാണെന്ന് അയാള്‍ക്ക്‌ മനസ്സിലായില്ല. അമ്മയെ അവ്യക്തമായി കാണാം. എന്തിനാണ് അമ്മ കരയുന്നത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് അയാള്‍ക്ക്‌ മറുപടിയൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. എങ്കിലും അമ്മയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നു ജലം ഇറ്റിറ്റു വീണിരുന്നു. ഗോപി ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. സമയം മൂന്നാകുന്നതേയുള്ളു. ദുസ്വപ്നങ്ങളെ പഴിച്ചു അയാള്‍ വീണ്ടും കിടന്നുറങ്ങി. വരും ദിനങ്ങളിലും ഇതാവര്‍ത്തിച്ചു. അമ്മ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ദുഖിതയാണോ, അതോ തന്‍റെ തോന്നലാണോ? ആണെങ്കില്‍ തന്നെ എന്താവും കാരണം. മരിച്ചവരെ പറ്റി ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്ന തനിക്കാണ് ഭ്രാന്ത് എന്നയാള്‍ നിനച്ചു. "കഴുതപുലിക്കും, കള്ളനും എന്തു സമാധാനം? അന്യന്‍റെ വാളിനിരയാകാന്‍ മാത്രമായി ഇവര്‍ ജീവിക്കുന്നു. അനാഥത്വം മക്കളില്‍ ഏല്‍പ്പിക്കുന്നവര്‍ ശാന്തിയണയുന്നില്ല". അമ്മ തന്‍റെയടുത്തു സംസാരിക്കുകയാണ്. അന്ന് അയാള്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആകെ വിയര്‍ത്തിരുന്നു. ഭിത്തിയിലിരിക്കുന്ന കൈലാസ നാഥന്‍റെ ചിത്രത്തിലേക്ക് അയാള്‍ ദൃഷ്ടിയുയര്‍ത്തി. നിലാവെളിച്ചത്തിന്‍റെ ഒരംശം ആ മുഖത്തു പതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പുതിയ തൊഴില്‍ എന്നൊരു തീരുമാനവുമായി അയാള്‍ പുലര്‍ച്ചയെ സ്വാഗതം ചെയ്തു. അയാള്‍ക്കുണ്ടായ അത്യാഹിതവും ഇങ്ങനെയൊരു തീരുമാനമെടുക്കുന്നതില്‍ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. അയാളുടെ മനസ്സ് അന്നു ശാന്തമായിരുന്നു. അയാള്‍ ഭാര്യയോടും മകനോടും പതിവില്‍ കവിഞ്ഞ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു. അവളെ വാരിപ്പുണര്‍ന്നു കവിളില്‍ ചുംബിച്ചു. നളിനിക്കും അതൊരു ഞെട്ടലായിരുന്നു. ഭര്‍ത്താവിനു സ്നേഹപൂര്‍വ്വം അവളൊരു ചായ സമാനിച്ചു. ആവി പറക്കുന്ന ചായക്ക് മുന്നിലൂടെ വാര്‍ത്തകളുമായി പത്രമെത്തി. ചാരുകസേരയില്‍ ഇരുന്നു പത്രത്താളുകള്‍ നിവര്‍ത്തിയ അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ പ്രാദേശിക പേജിലെ ഒരു വാര്‍ത്ത കുടുങ്ങി.

"ജോയി നെടുമാരിക്കല്‍ വധത്തില്‍ പ്രതി അലക്സിനെ പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തു.
സ്റ്റാഫ്‌ റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍, കപ്രാശ്ശേരി. കപ്രാശ്ശേരി പള്ളിയിലെ കൈക്കാരനായിരുന്ന ജോയി വധത്തിനു പിന്നിലെ സൂത്രധാരന്‍ പള്ളിയിലെ തന്നെ കപ്യാരായിരുന്ന അലക്സാണെന്നു തെളിഞ്ഞു. ഒരു മോഷണ ശ്രമമാണ് കൊലപാതകത്തിലേക്ക് നയിച്ചതെന്നു പോലിസ്‌ പറഞ്ഞു. പള്ളി നിലവറയിലെ പൊന്‍കുരിശു മോഷ്ടിക്കുവാന്‍ ഏറെ നാളായി അലക്സ്‌ ശ്രമിച്ചു വരികയായിരുന്നു. അലക്സ്‌ കുരിശു മോഷ്ടിച്ച രാത്രിയില്‍ ജോയി ഈ ദൃശ്യം കാണുകയും, ബഹളം വയ്ക്കുകയും ആയിരുന്നു. വായ പൊത്തി പിടിച്ചു ഭിത്തിയോടു ചേര്‍ത്തു നിര്‍ത്തുന്നതിനിടയില്‍ തലക്കു പുറകിലുണ്ടായ ക്ഷതമാണ് മരണ കാരണം. യഥാര്‍ത്ഥ പൊന്നിന്‍ കുരിശു അലക്സിന്‍റെ പുരയിടത്തില്‍ നിന്നു കണ്ടെടുത്തു. നിലവറയുടെ വാതില്‍ പൊളിച്ചാണ് കുരിശു മോഷ്ടിച്ചത് എന്നാണു അലക്സ്‌ ആദ്യം പറഞ്ഞിരുന്നതെങ്കിലും, തെളിവെടുപ്പിനു പോയ പോലിസ്‌ സംഘം തൊട്ടടുത്ത റബ്ബര്‍ തോട്ടത്തില്‍ ഒരു തുരങ്കം കാണുകയും, തുടര്‍ന്ന് നടത്തിയ വിശദമായ ചോദ്യം ചെയ്യലില്‍ ആ തുരങ്കത്തിലൂടെയാണ് താന്‍ കുരിശു മോഷ്ടിച്ചതെന്ന് പ്രതി സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. പോലിസ്‌ ഇന്നു പള്ളി നിലവറ തുറന്നു അവിടെയുള്ളത് വ്യാജ കുരിശാണോ എന്ന് ഉറപ്പിക്കും. ആഴ്ചകള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ യഥാര്‍ത്ഥ പ്രതിയെ തെളിവു സഹിതം പിടികൂടിയതിനു ആഭ്യന്തര മന്ത്രി പ്രത്യേക അന്വേഷണ സംഘത്തെ അഭിനന്ദിച്ചു. "