"Here nature has spent up on the land her richest bounties". ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തില് ആലപ്പുഴ സന്ദര്ശിച്ച അന്നത്തെ വൈസ്രോയി ലോര്ഡ് കഴ്സണ്, പ്രകൃതി ഭംഗി കണ്ടു അമ്പരന്നു പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണ് മുകളില് കുറിച്ചത്. കാഴ്ചകളുടെ ആവേശം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിരകളെ ബാധിച്ചുതുടങ്ങിയപ്പോള്, ഇരിപ്പിടത്തില് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു അദ്ദേഹം ഉദ്ഘോഷിച്ചു, "Venice of the east". അവ അലയൊലികളായി കായല്പ്പരപ്പുകളില് അവശേഷിച്ചു. വിദേശികള്ക്കും, സ്വദേശികള്ക്കും ഒരുപോലെ പ്രീയപ്പെട്ട കേരളത്തിലെ സുന്ദരമായൊരു ഭൂപ്രദേശം. സമുദ്രനിരപ്പില് നിന്ന് കേവലം ഒരു മീറ്റര് മാത്രം ഉയരത്തില് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു എന്നതില് നിന്നു തന്നെ ആലപ്പുഴയുടെ സവിശേഷത ആരംഭിക്കുന്നു. ആറു നദികളുടെ സംഗമ സ്ഥലമായ വേമ്പനാട് കായലും, കേരളത്തിന്റെ നെല്ലറയായ കുട്ടനാടും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതും ഇതേ ജില്ലയില് തന്നെ. ലഗൂണുകള്, കായലുകള്, തോടുകള്, കനാലുകള് എന്നിവയാല് സമ്പന്നമാണ് ഇവിടം. ജലത്തിലാണ് ജീവന് ഉണ്ടായതെങ്കില്, കേരളത്തില് ജീവന് ഉത്ഭവിച്ചിരിക്കുക ഇവിടെയാവാം.
ആലപ്പുഴയിലെ ജലജീവിതം ആസ്വദിക്കണമെങ്കില് പുലര്ച്ചെ തന്നെ ആലപ്പുഴയില് എത്തിച്ചേരണം. ഞാനും, എന്റെ സഹമുറിയന് നിതിനും ഉള്പ്പെടുന്ന യാത്രാസംഘം ആലപ്പുഴ റെയില്വേ സ്റ്റേഷനില് എത്തിച്ചേര്ന്നത് പുലര്ച്ചെ എട്ടു മണിയോടെ. പ്രധാനപ്പെട്ട സ്ഥലത്തിന്റെ ജീവനാടിയാണെങ്കിലും, തീര്ത്തും ശുഷ്കമാണ് ആലപ്പുഴ റെയില്വേ സ്റ്റേഷന്. ഭക്ഷണമുള്പ്പെടെ, ഒന്നിനുമുള്ള സൗകര്യം സ്റ്റേഷനില് ലഭ്യമല്ല. സ്റ്റേഷനില് നിന്നും, പ്രൈവറ്റ് ബസില് ഞങ്ങള് ബോട്ടു ജട്ടി വരെ എത്തി. ആലപ്പുഴയില് ബോട്ടു ജട്ടിയും, ksrtc സ്റ്റാന്റും സമീപങ്ങളിലായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. ആലപ്പുഴയില് കുടിവെള്ളത്തിന് ദൌര്ലഭ്യമുള്ളതിനാല്, സഞ്ചാരികള് ജലം കൂടെ കരുതുന്നത് അഭികാമ്യമായിരിക്കും. ജലത്താല് ചുറ്റപ്പെട്ട ഒരു നഗരത്തില്, കുടിവെള്ളത്തിനുള്ള ക്ഷാമം തികച്ചും വിരോധാഭാസം തന്നെ. ടൂറിസ്റ്റുകള്ക്കായി ktdcയുടെ ഒരു ഔട്ട്ലെറ്റ് ഉണ്ടെങ്കിലും സര്ക്കാര് സംവിധാനങ്ങളുടെ കാര്യശേഷി തെളിയിച്ചു കൊണ്ട്, അനാധമായൊരു ഫാനും, കുറെ ഫയലുകളും മാത്രം ഞങ്ങളെ ഓഫീസില് സ്വീകരിച്ചു.
ബോട്ട് ജട്ടിയുടെ സമീപത്തുകൂടെ നടക്കുമ്പോള് താഴെ കായലില്, അനേകം ചെറു ബോട്ടുകള് കാണാം. ജൂലൈ, ഓഗസ്റ്റ് മാസങ്ങള് സീസണ് അല്ലാത്തതിനാല് പലതും റിപ്പയറിംഗ് തിരക്കുകളിലാണ്. അല്ലാത്തവ സന്ദര്ശകരെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങള്, എട്ടുപേര്ക്കിരിക്കാവുന്ന ഒരു ബോട്ട്, നാലു മണിക്കൂര് നേരത്തേക്കു വാടകക്കെടുത്തു. മണിക്കൂറിനു മുന്നൂറു രൂപ നിരക്കില്. സീസണില് ഇത് മണിക്കൂറില് ആയിരത്തി ഇരുനൂറു വരെയാകുമെന്നു ബോട്ടുകാരന് പിന്നീടു സൂചിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി. ഡിസംബര് ജനുവരിയും, ഓണക്കാലവുമാണ് അവിടെ സീസണ്. ഡ്രൈവര് എഞ്ചിന് പ്രവര്ത്തിപ്പിച്ചു. കര കര ശബ്ദത്തോടെ അതു കനാലിലൂടെ സാവധാനം നീങ്ങി. ഡീസലും, എണ്ണയും വീണു കനാലിലെ ജലം മലിനമായിരുന്നു. വെള്ളത്തിന് ഒഴുക്കില്ലാത്തതും മാലിന്യത്തിനു ആക്കം കൂട്ടി. സമയമിതു വരെ ആലപ്പുഴ എന്നതു കേരളത്തിലെ മറ്റേതു നഗരം പോലെയും സാധാരണമായിരുന്നു.
ഒരഞ്ചു മിനിറ്റുകൊണ്ട് തന്നെ ബോട്ട് കനാലില് നിന്നു പുന്നമട കായലിലേക്ക് കടന്നു. കായലിന്റെ തീരങ്ങളില്, ഞണ്ടുകള് കൂട്ടം കൂടി കിടക്കുന്നത് പോലെ നൂറുകണക്കിനു ഹൌസ് ബോട്ടുകള് വിശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. ഹൌസ് ബോട്ടുകള് യാത്ര പുറപ്പെടുന്നതും, അവസാനിപ്പിക്കുന്നതും അവിടെയാണ്. പകല് ഒന്പതു മുതല് അടുത്ത പകല് ഒന്പതു വരെയാണ് അവയുടെ ദിവസങ്ങള്. അതിനാല് തന്നെ പലതും സന്ദര്ശകരെ ഇറക്കുന്നതിന്റെയും, കയറ്റുന്നതിന്റെയും തിരക്കിലായിരുന്നു. അയ്യായിരം മുതല് തുടങ്ങുന്നു അവയുടെ നിരക്കുകള്. ജലത്തിലുള്ള ഗൃഹങ്ങള്, കരയിലെ ഗൃഹങ്ങളെ കാഴ്ചയില് നിന്നും മറച്ചു. ബോട്ടിലെ ഡ്രൈവര് ഞങ്ങള്ക്ക് ഗൈഡു കൂടിയായിരുന്നു. നെഹ്റു ട്രോഫി വള്ളം കളിയുടെ ആരംഭ-അവസാന സ്ഥലങ്ങള് അദ്ദേഹം ഞങ്ങള്ക്കായി വിവരിച്ചു. അനേകം തുഴക്കാരുടെ വിയര്പ്പും, വാശിയും ഏറ്റുവാങ്ങിയ അവിടം അടുത്ത മല്സരത്തിനെന്നവണ്ണം തയാറായിരുന്നു. അന്താരാഷ്ട്ര പ്രസിദ്ധമായ ആ വള്ളംകളി നേരില് കാണണമെന്ന് ഞാന് മനസ്സില് കുറിച്ചു.സമയവും ദൂരവും പോകെ, കേട്ടുവള്ളങ്ങളുടെ എണ്ണം കുറഞ്ഞു വന്നു. നമ്മുടെ വീടുകളിലെ സൈക്കിളുകള് പോലെ അവിടെ വീടുകളിലെല്ലാം കൊച്ചു വള്ളങ്ങളുണ്ട്. പത്തറുപത് വയസ്സായ സ്ത്രീകള് വരെ അവ തുഴഞ്ഞു വരുന്നത് തുടക്കത്തില് ആശ്ചര്യം ജനിപ്പിച്ചെങ്കിലും, പിന്നീട് അവ സാധാരണം മാത്രമായി. ജലത്തിനു ചുറ്റും അവരുടെ ജീവിതം പരിണാമം പ്രാപിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അലക്ക്, കുളി, മുതല് വീട്ടാവശ്യങ്ങള്ക്ക് വരെ കായലില് നിന്നു ആളുകള് വെള്ളമെടുക്കുന്നുണ്ട്. പല വീടുകളുടെയും ഗേറ്റുകള്, കായലിലേക്കാണ് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. പുന്നമട കായലിന്റെ ഓരങ്ങളില് വാണിജ്യവല്ക്കരണം അതിന്റെ മൂര്ദ്ധന്യാവസ്ഥയിലാണ്. ചുറ്റും സ്പാകളും, ഹോം സ്റ്റേകളും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ജലത്തിലെ ഓളങ്ങളെയും, പായലുകളെയും കീറി മുറിക്കുവാന് ഞങ്ങളുടെ ബോട്ട് കഷ്ടപ്പെടുന്നതായി തോന്നി. പുറമേക്ക് സൌന്ദര്യദായകമെങ്കിലും, ജലജന്യ ജീവിതത്തിന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകള് അവിടങ്ങളിലെ ജീവിതങ്ങളില് വായിച്ചറിയാം.
കുട്ടനാടന് പാടശേഖരങ്ങള് സാവധാനം കണ്മുന്നിലേക്കെത്തിത്തുടങ്ങി. ജലനിരപ്പിനു കീഴെയായി പച്ചപ്പിന്റെ അനന്തമായ ഒരു വിരിപ്പ്. അവയ്ക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന ജല ചാലുകള്. അവ ആ നാടിനെ പോഷക സമൃദ്ധമാക്കുന്നു. ഭാരതത്തില് ഏറ്റവും താഴ്ന്ന നിരപ്പില് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഇവിടം, ലോകത്തു തന്നെ സമുദ്രനിരപ്പില് നിന്നും കീഴെ കൃഷി നടക്കുന്ന വിരളിലെണ്ണാവുന്ന പ്രദേശങ്ങളില് പെടുന്നു. ചേര ഭരണ കാലത്ത് രാജ്യത്തെ പ്രബലമായ ഒരു പ്രദേശമായിരുന്നു അവിടം. തീപിടുത്തത്തില് തകര്ന്ന ഒരു വനമേഘലയുടെ സൂചന നല്കിക്കൊണ്ട് കുട്ടാനാടിന്റെ ആഴങ്ങളില് ഇന്നും കരിയുടെ സാനിധ്യമുണ്ട്. ജനങ്ങളുടെ പ്രധാന കൃഷി നെല്കൃഷി തന്നെ. കേരളത്തിന്റെ ദുരിതഭാവിയുടെ പ്രതീകമായി അവിടെ പല പാടങ്ങളിലും കൃഷി ഇറക്കാതെ തരിശായി കിടക്കുന്നത് കാണാനായി. കുട്ടനാട്ടിലെ പാടശേഖരങ്ങള് ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരമാലയിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. പള്ളിത്താനം ലുക്ക് മത്തായിയുടെ നേതൃത്വത്തില്, വേമ്പനാട് കായലില് നിന്നു ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തില് സൃഷ്ട്ടിച്ചെടുത്തതാണ് കുട്ടനാടന് പാടശേഖരങ്ങളിലെ പല ബ്ലോക്കുകളും. സന്ദര്ശനത്തിനു വന്ന ഒരു ഉത്തരേന്ത്യന് കുടുംബം കായലിന്റെ ഓരങ്ങളിലുള്ള ഒരു കള്ളു ഷാപ്പിലേക്ക് ബോട്ട് അടുപ്പിച്ചു കയറി.
ഞങ്ങള് മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ചു. സമയം ഉച്ചയോടടുത്തു. വന്ന വഴികളിലൂടെയുള്ള ഒരു മടക്കസഞ്ചാരം. കായലരുകില് തന്നെയുള്ള ഒരു ഹോട്ടെലിന്റെ മുന്നില് ഡ്രൈവര് ബോട്ടടുപ്പിച്ചു. ഞങ്ങള് തിരഞ്ഞെടുത്ത കരിമീനും, കൊഞ്ചും, മിനിറ്റുകള്ക്കുള്ളില് മുന്നില് പാകമായെത്തി. ഡ്രൈവറും ബോട്ടിലിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. മുന്നിലെ കായലിലൂടെ കെട്ടുവള്ളങ്ങളില് അനേകം കുടുംബങ്ങള് സഞ്ചാരം തുടരുന്നുണ്ട്. കെട്ടുവള്ളങ്ങള് തന്നെ പല വലിപ്പങ്ങളില് ലഭ്യമാണ്. പതിനഞ്ചു കിടപ്പുമുറികള് ഉള്ള ഇരുനില കെട്ടുവള്ളങ്ങള് വരെ ഞങ്ങള് കണ്ടു മുട്ടി. അവ ഞങ്ങളുടെ പാതയില് നിന്നു വഴിമാറാന് കൂട്ടാക്കാത്ത ഗജവീരന്മാരെ പോലെ നിലകൊണ്ടു. ഉദ്ദേശം രണ്ടു മണിയോടെ ഞങ്ങള് തിരികെ യാത്രയാരംഭിച്ച സ്ഥലത്ത് മടങ്ങിയെത്തി. ഡ്രൈവര്ക്ക് സലാം പറഞ്ഞു അടുത്ത യാത്രക്ക് ഞങ്ങള് ഒരുങ്ങി. ആലപ്പുഴയില് നിന്നു കോട്ടയത്തേക്കു സര്വീസ് ബോട്ടില് ഒരു യാത്ര.
very nice narration. keep it up.
ReplyDeleteഇതുവരെ പോയിട്ടില്ല
ReplyDeleteഇത് വായിച്ചപ്പോ ഒന്ന് പോകണമെന്ന് തോന്നുന്നു
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteഞാനും കുറെ കാലമായി ആഗ്രഹിച്ചതായിരുന്നു അവിടെ ഒന്ന് കറങ്ങണം എന്ന് .കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച അത് നടന്നു അതോടെ ആലപ്പുഴയോടുള്ള ഇഷ്ടം തീര്ന്നു .കായല് ഇപ്പോള് മലിനമാണ് വെള്ളം കണ്ടാല് അറപ്പ് തോന്നും.ചെറിയ ബോട്ടുകള്/സര്വീസ് ബോട്ടുകള് യാത്ര തുടങ്ങുന്ന ബസ് സ്റ്റാന്റിനടുത്തുള്ള കനാല് വെള്ളം കറുപ്പ് നിറത്തില് ദുര്ഗന്ധം പരത്തുന്ന അവസ്ഥയിലാണ്.കുട്ടനാട് ഭാഗത്ത് ഞാന് കണ്ടത് നശിച്ച് തുടങ്ങുന്ന തെങ്ങുകളാണു.വഴിക്കു ഒരു ഷാപ്പില് കയറി 'മധുരക്കള്ള് 'എന്ന് പറഞ്ഞ സാധനം വാങ്ങി,കുടിച്ചു നോക്കിയപ്പോള് മനസിലായി പഞ്ചസാര വെള്ളം ആയിരുന്നു അതിലും നല്ലതെന്ന്.ഇനി ഞാന് പോകാത്ത ഭാഗത്ത് എന്താണു സ്ഥിതി എന്നറിയില്ല.
ReplyDeleteമുന്പ് പരിചയപ്പെട്ട ആ നാട്ടുകാരന് പറഞ്ഞതു അവിടെയുള്ളവര് കരിമീന് കഴിക്കാറില്ല എന്നാണു.ടൂറിസത്തിലൂടെ എങ്ങനെ പരിസ്ഥിതിയെ നശിപ്പിക്കാം എന്നതിന്റെ ഉദാഹരണമാണു ഇന്ന് ആലപ്പുഴ.ബോട്ടുകളില് നിന്നുള്ള ഡീസല് കായലിനെ നശിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.എന്തായാലും അവിടെയുള്ള ചെറിയ തോടുകളിലൂടെ ചെറിയ വള്ളതില് ഒരു യാത്ര എന്റെ സ്വപ്നമാണ്.
കൊള്ളാം ഡാനിഷ്... വളരെ നല്ല ഒരു യാത്രാവിവരണം. ആലപ്പുഴയിൽ ഞങ്ങളുടെ തറവാട് ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് പണ്ട് വർഷത്തിൽ ഒരു ആലപ്പുഴസന്ദർശനമെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്ന മനോഹാരിത ഇന്ന് കാണുവാൻ സാധിയ്ക്കുമോ എന്ന് സംശയമാണ്.. അതു പോലെ തന്നെയാണ് ആലപ്പുഴ-കോട്ടയം ബോട്ട് യാത്രയും... അതും ഏറെതവണ ആസ്വദിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ആ ഓർമ്മകളിലേയ്ക്കുള്ള ഒരു മടങ്ങിപ്പോക്കിനുള്ള അവസരമായി മാറി ഈ യാത്രാവിവരണം.. ഇനിയും ഇത്തരത്തിൽ മനോഹരമായ യാത്രകൾ ഉണ്ടാകട്ടെ എന്ന് ആശംസിയ്ക്കുന്നു..
ReplyDeleteസ്നേഹപൂർവ്വം ഷിബു തോവാള.